Choroba Rubartha czyli zakaźne zapalenie wątroby psów

Etiologia Choroby Rubartha

Czynnikiem etiologicznym zakaźnego zapalenia wątroby jest adenowirus psów typu 1 (CAV-1).  Jest to wirus, który długo utrzymuje się w środowisku zewnętrznym, poza organizmem zwierzęcia przeżywa od kilku tygodni do kilku miesięcy w zależności od temperatury i wilgotności.  Jest mało stabilny w wysokiej temperaturze - traci zakaźność w 37°C po 26-29 dniach, w 56°C po 30 minutach, a w 60°C po 3-5 minutach.

Zachorowania

Oprócz psów zarazek jest chorobotwórczy dla:

• lisów,
• wilków,
• kojotów,
• skunksów,
• szopów.

Powszechne są zakażenia bezobjawowe, przy czym podatność na zakażenie i wystąpienie jawnej postaci choroby dotyczy zwierząt w każdym wieku. Najbardziej wrażliwe na zakażenie są jednak zwierzęta w 1 roku życia.

Drogi zakażenia

Wirus wydalany jest z kałem, moczem i śliną nawet od 2 tygodni po zainfekowaniu do nawet 6-12 miesięcy po wyzdrowieniu. Zakażenie szerzy się w wyniku kontaktu bezpośredniego pomiędzy zwierzętami i ze środowiska zanieczyszczonego wydzielinami i wydalinami zakażonych zwierząt poprzez kontakt z błonami śluzowymi zwierzęcia (np. zlizanie moczu, kału czy śliny zwierzęcia siejącego wirusa). W późnym okresie ciąży wirus może zakażać płody i wtedy rodzą się zakażone szczenięta. Okres od momentu zakażenia do pojawienia się pierwszych objawów chorobowych wynosi od 4 do 9 dni.

Objawy kliniczne Choroby Rubartha

Narządami docelowymi wirusa są: wątroba, nerki, śledziona, płuca, czasem też ośrodkowy układ nerwowy i oko. U starszych i szczepionych zwierząt zakażenie przebiega zazwyczaj bezobjawowo. W przypadku zdrowych, dorosłych, ale nieszczepionych psów choroba Rubartha przebiega zazwyczaj łagodnie, z występującą około 1-2 dni gorączką, utratą apetytu, osowieniem, wzmożonym pragnieniem, a czasami może pojawić się zmętnienie rogówki. Przebieg ostry i nadostry występuje zazwyczaj u psów do 1 roku życia, a szczególnie narażone są szczenięta  to  3  tygodnia życia, u których nadostry przebieg może prowadzić do śmierci nawet do 3-4 godzin po wystąpieniu gorączki. W ostrym przebiegu choroby dominują takie objawy jak: gorączka, brak apetytu, posmutnienie, wzmożone pragnienie, tkliwość i bolesność wątroby, biegunka z krwią, wymioty z często jednoczesnym zapaleniem spojówek z silnym wypływem z oczu i wybroczynowością błon śluzowych.  Po 1-3 tygodniach po ustąpieniu ostrych objawów u około 20% ozdrowieńców pojawia się zmętnienie rogówki, które mija stopniowo, po ok. 1-2 tyg. do odzyskania pełnej zdolności widzenia. Na każdym etapie rozwoju choroby z powodu uszkodzenia naczyń krwionośnych w ośrodkowym układzie nerwowym mogą wystąpić zaburzenia jego czynności w postaci skurczów mięśni kończyn i karku, nieskoordynowanych ruchów i śpiączki. Z reguły trwają one kilka dni.

Rokowanie

W przebiegu nadostrym rokowanie jest niepomyślne, w ostrym różne. Śmiertelność u dorosłych psów wynosi ok. 10-50%, u szczeniąt może wynosić do 100%. Większość chorych psów zdrowieje po 3-5 dniach. U ozdrowieńców może rozwinąć się przewlekłe zapalenie nerek lub zapalenie wątroby.

Jak zapobiegać chorobie Rubartha?

Rozwój i zejście zmian w wątrobie zależą od poziomu swoistej odporności. Przy wysokim mianie przeciwciał inaktywujących wirusa w surowicy zakażenie jest zlikwidowane do 7  dnia po zakażeniu.  Natomiast przy niskim mianie przeciwciał rozwija się przewlekłe zapalenie lub zwłóknienie wątroby. Najlepszym sposobem na zapobieganie rozwoju choroby Rubartha jest szczepienie profilaktyczne psów już od wieku szczenięcego i wykonywanie szczepień przypominających co 1-3 lata w zależności od regionu i zagęszczenia populacji psów na danym terenie. Rutynowo szczepi się szczenięta w wieku około 6 tygodni i kontynuuje w odstępach 2-4 tygodni do 16  tygodnia życia.

Może Cię zainteresuje: Panleukopenia | Nosówka u psów | Kaszel kenelowy