Kaszel kenelowy

ZAKAŹNE ZAPALENIE TCHAWICY I OSKRZELI PSÓW

Kaszel kenelowy, CIRD

Opisywane jest jako ostre, wysoce zaraźliwe zakażenie dróg oddechowych, występujące nagle i charakteryzujące się napadowym kaszlem z obecnością plwociny oraz często wypływami z nosa i worka spojówkowego.

Jaka jest przyczyna kaszlu kenelowego?

Kaszel kenelowy jest to choroba o podłożu polietiologicznym, co oznacza, że wywoływana jest przez różne wirusy i bakterie, które często powodują koinfekcję. Zazwyczaj początkiem infekcji jest zakażenie wirusowe, które wikłane może być zakażeniami bakteryjnymi. Do wirusów powodujących zakaźne zapalenie tchawicy i oskrzeli zaliczamy wirus parainfluenzy psów, psi adenowirus typu 2, herpeswirus psów, psi koronawirus, psi pneumowirus. Do innych drobnoustrojów powodujących lub wikłających zakażenie wirusowe należy przede wszystkim Bordetella bronchiseptica, ale również mykoplazmy, Pasteurella multocida, Streptococcus zooepidemicus czy bakterie oportunistyczne.

Kaszel kenelowy - patogeneza choroby

Źródłem zakażenia są chore zwierzęta i nosiciele oraz środowisko, w którym przebywały zakażone zwierzęta. Zarazek rozprzestrzenia się droga inhalacyjną poprzez bezpośredni kontakt z innymi psami lub przez kontakt z wydzielinami lub wydalinami chorego zwierzęcia. Okres inkubacji zależy od drobnoustroju, który to zakażenie powoduje, zazwyczaj wynosi on ok. 1 tygodnia, czasami do 14 dni. Zakażenie zazwyczaj ogranicza się do górnych dróg oddechowych. Zaraźliwość jest bardzo wysoka, ale przebieg choroby jest zazwyczaj dość łagodny, czasami wręcz bezobjawowy. Choroba ta charakteryzuje się sezonowością i zazwyczaj szczyt jej występowania notowany jest na granicy lata i jesieni, jednak w populacjach o dużym zagęszczeniu może wystąpić o każdej porze roku.

Czym objawia się zakażenie?

Charakterystycznym objawem jest występowanie napadowego kaszlu z odruchem wymiotnym, często u aktywnych psów o dobrym samopoczuciu. Czasami objawom kaszlu towarzyszyć może:

• obrzęk strun głosowych związany z zapaleniem krtani,
• gorączka,
• katar,
• wyciek z oczu.

W przypadkach powikłanych zakażeń może dojść do zapalenia płuc.

Rozpoznanie

Rozpoznanie opiera się o dane z wywiadu oraz charakterystyczny kaszel, któremu nie towarzyszą zazwyczaj inne objawy kliniczne. W celu diagnostyki z jakim konkretnie patogenem mamy do czynienia wykonuje się wymazy z worków spojówkowych, nozdrzy czy gardła w celu wykonania badań bakteriologicznych lub PCR.

Leczenie kaszlu kenelowego

Opiera się na działaniu przeciwdrobnoustrojowym oraz działaniu przeciwkaszlowym i przeciwzapalnym. Czynnością, która może znacznie zwiększyć komfort zwierzaka w chorobie jest wykonywanie inhalacji z soli fizjologicznej wykonywanej według zaleceń lekarza weterynarii. 

Jak zapobiegać kaszlowi kenelowemu?

Szczepienia okresowe na choroby zakaźne w pewnym stopniu zabezpieczają nasze psy przed patogenami wywołującymi tę jednostkę chorobową. W standardowym szczepieniu przeciwko chorobom zakaźnym znajdują się antygeny adenowirusa psów typu 2 oraz wirusa parainfluezny psów, które to odgrywają bardzo dużą rolę w rozwoju kaszlu kenelowego. Jednak w przypadku tej jednostki chorobowej wykazano, że największe znaczenie w zapobieganiu zakażeniom ma tkanka limfoidalna związana z błonami śluzowymi (MALT), która to stanowi pierwszą barierę przed wniknięciem drobnoustrojów i ich namnażaniem się w organizmie. Z tego powodu powstała szczepionka donosowa uodparniająca przeciwko wirusie parainfluenzy psów oraz B. bronchiseptica, które izolowane są najczęściej w przypadkach zakaźnego zapalenia tchawicy i oskrzeli u psów.

Może Cię zainteresuje: Rehabilitacja zwierząt | Szczepienia profilaktyczne | Nosówka