Leptospiroza

Leptospiroza jest to choroba bakteryjna występująca głównie u psów, rzadko u kotów, o bardzo różnorodnym obrazie klinicznym i niespecyficznych objawach, co utrudnia jej rozpoznanie.

W przebiegu ostrym może doprowadzić do śmierci zwierzęcia. 

Jaka jest przyczyna leptospirozy?

Choroba ta wywoływana jest przez krętki z rodzaju Leptospira- Leptospira interrogans oraz L. kirschneri. Rozróżnia się kilka serowarów leptospiry, takie jak: Bratislava, Pomona, Icterohaemorrhagiae, Canicola oraz Grippotyphosa. W zależności od serowaru z jakim mamy do czynienia, różnić się może obraz kliniczny i przebieg choroby.

Leptospiroza - Patogeneza choroby

Bakterie te lubią ciepłe i wilgotne środowisko, dlatego pierwotnie występowały one głównie na terenach basenu Morza Śródziemnego. Obecnie występują one również w naszym klimacie, a szczególny wzrost zachorowań można zaobserwować wiosną i latem. Istotną rolę w rozprzestrzenianiu zakażenia mają zwierzęta dzikie, szczególnie szczury. U psów w większości przypadków wrotami zakażenia są błony śluzowe lub otarcia naskórka, mające kontakt z glebą, pożywieniem, wodą albo innym materiałem skażonym przez mocz zwierząt domowych bądź dziko żyjących, chorych na leptospirozę. Po wniknięciu do organizmu bakterie dostają się do nerek i replikują się w nefronach, przez co dochodzi do uszkodzenia nerek i długotrwałego siewstwa bakterii z moczem. Zainfekowane zostają również komórki miąższu wątroby, może dojść do zapalenia opon mózgowych, zapalenia spojówek czy ronień.

Objawy kliniczne Leptospirozy

Często niespecyficzne, takie jak:

• gorączka,
• posmutnienie,
• wymioty.

Mogą pojawić się objawy ostrej niewydolności nerek, co ujawniać się będzie wielomoczem, wzmożonym pragnieniem, czasami bezmoczem, bólem w obrębie jamy brzusznej. W wyniku uszkodzenia miąższu wątroby wystąpić mogą objawy jej niewydolności:

• zaburzenia żołądkowo- jelitowe,
• żółtaczka,
• bilirubinuria.

W przebiegu leptospirozy może również dojść do zapalenia naczyń, co skutkuje powstawaniem obrzęków obwodowych części ciała, przesiękania do jam ciała oraz zaburzeń krzepliwości objawiających się wybroczynami, krwawieniem do przewodu pokarmowego lub krwawieniem z nosa. 

Postawienie diagnozy

Postawienie jednoznacznego rozpoznania jest trudne, przede wszystkim ze względu na nieswoiste objawy kliniczne, ale również aspekty, które należy brać pod uwagę przy interpretacji dodatkowych badań. Rozpoznanie stawia się zazwyczaj na podstawie wywiadu, objawów klinicznych, testów PCR, wyników badań biochemicznych krwi.

Leczenie Leptospirozy

Leczenie Leptospirozy opiera się na antybiotykoterapii. Zazwyczaj stosuje się płynoterapię oraz dopasowane do stanu nerek oraz wątroby leczenie wspomagające. W zależności od serotypu oraz występujących objawów, konieczne jest też wprowadzenie leczenia objawowego np. leków przeciwwymiotnych, przeciwbólowych, tlenoterapii.

Rokowanie

Rokowanie zależne jest od odporności zwierzęcia, wieku i przebiegu zakażenia. W przypadku zakażenia ostrego wysokim prawdopodobieństwem jest zejście śmiertelne, natomiast w przypadku podostrego, przewlekłego przebiegu choroby, przy odpowiednim leczeniu rokowanie może być dobre. U zwierząt nieszczepionych ryzyko ostrej postaci leptospirozy jest znacznie wyższe.

Jak zapobiegać Leptospirozie?

Na szczęście na rynku dostępne są szczepionki uodparniające nie tylko na jeden, ale na wiele serowarów leptospiry. Pierwsze szczepienie można wykonać u psów powyżej 9 tygodnia życia, a następne 3-4 tygodnie po pierwszym szczepieniu. W celu zachowania odporności na zakażenie, zaleca się powtarzanie szczepień co roku.

Sprawdź również: Kaszel kenelowy | FIP | Ropomacicze