Panleukopenia

Czynnik etiologiczny

Panleukopenię wywołuje wirus panleukopenii kotów (FPV), który podobnie jak parwowirusy psów należy do rodziny Parvoviridae, rodzaju Parvovirus. Wirus ten ma dużą zdolność przetrwania w środowisku i jest oporny na większość środków dezynfekcyjnych. Panleukopenia występuje najczęściej u kotów poniżej 1 roku życia, ale może wystąpić również u dorosłych nieszczepionych kotów i w przypadku dużej ilości wirusa w środowisku. Najbardziej wrażliwe na zakażenie są kocięta młode, przed pierwszymi szczepieniami, ale tak naprawdę pełną odpornośc koty szczepione nabywają dopiero po szczepieniu przypominającym. 

Panleukopenia - Patogeneza choroby

Do zakażenia dochodzi bezpośrednio drogą pokarmową, poprzez spożycie zanieczyszczonej kałem wody lub karmy lub pośrednio przez materiał zakaźny. Podobnie jak psi parwowirus, koci parwowirus namnaża się w szybko dzielących się komórkach, głównie w komórkach nabłonkowych krypt jelitowych, co prowadzi do zwiększonej przepuszczalności jelit i upośledzenia wchłaniania. Wydalanie wirusa z kałem trwa  zazwyczaj przez kilka dni do 6 tygodni. Okres inkubacji wirusa wynosi 6-10 dni.

Jak objawia się panleukopenia?

Zazwyczaj u kociąt i dorosłych kotów obserwuje się takie objawy jak:

• wysoka gorączka (40- 42,5i°C),
• wodnista biegunka, silna, często z krwią,
• bolesność brzucha,
• silne osłabienie, letarg,
• brak apetytu, wymioty
• szybka utrata masy ciała,
• bladość błon śluzowych,
• leukopenia w badaniach krwi.

Infekcja ma ostry przebieg i często kończy się zejściem śmiertelnym. Śmierć związana jest z powikłaniami wynikającymi z silnego odwodnienia organizmu, zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej, hipoglikemii i powikłaniami bakteryjnymi. Nasilenie objawów chorobowych może być różne u kociąt z jednego miotu. 

Wynikiem zakażenia we wczesnym okresie ciąży mogą być:

• ronienia,
• wady wrodzone płodów,
• niepłodność.

W późniejszym okresie ciąży lub u noworodków do tygodnia życia, wirus prowadzi do uszkodzenia

• komórek Purkiniego,
• komórek znajdujących się w MÓŻDŻKU, co prowadzi do hipoplazji tego narządu.

Rozpoznanie Panleukopenii

W powodu charakterystycznych objawów choroby występujących zazwyczaj u młodych kotów poniżej 1 roku życia, ostrego i gwałtownego przebiegu, podejrzenie choroby stawia się już na podstawie obrazu klinicznego. Badania krwi oraz szybkie testy antygenowe zazwyczaj potwierdzają wstępną diagnozę. 

Leczenie

Choroba ta postępuje niezwykle szybko i często kocięta, które dzień wcześniej były zupełnie zdrowe, w kolejnym dniu mogą znaleźć się już w ciężkim stanie. Podstawą terapii jest postępowanie podtrzymujące i przeciwdrobnoustrojowe, przede wszystkim intensywna płynoterapia, leki przeciwwymiotne, karmienie pozajelitowe oraz stosowanie surowicy odpornościowej. 

Rokowanie w przebiegu panleukopenii

Koty z panleukopenią, które przeżyją pierwsze 5 dni leczenia zwykle wracają do zdrowia, chociaż regeneracja jest często długa. Wiek i status immunologiczny istotnie wpływają na rokowanie i reakcję na leczenie.

Zapobieganie

Uważa się że powrót do zdrowia po panleukopenii kotów zapewnia dożywotnią odporność. Szczepienia ochronne są skuteczne i szeroko dostępne. Zalecane jest zastosowanie dwóch dawek szczepionki w odstępie 3-4 tygodni, a następnie dawki przypominającej po roku.

Sprawdź: Pierwsza pomoc | Strzyżenie zwierząt | Paszport dla kota